Yerinde bir başkası olsa koltuk değnekleriyle yürürdü belki. Ama o tüm sakatlıklara ve "profesyonel anlayışa" meydan okuyarak Milli Takım’ı yalnız bırakmadı.
Arkadaşları için moral ve cesaret kaynağı oldu, "takımın ruhu" olarak nitelendirildi. Galatasaray’la yaşadığı şampiyonlukta "sezonun en iyisi olarak" gösterilmesi de cabasıydı. Tüm başarısına ve fedakârlığına rağmen "Büyütülecek bir şey yapmadım" diyecek kadar da geniş yürekli bir adam bu röportajın konuğu. Tam Saha'ya konuşan Servet önemli açıklamalarda bulundu.
Euro 2008 finallerindeki özverili tavrın büyük bir takdirle karşılandı. Sakat sakat oynamana rağmen verdiğin mücadelenin takım arkadaşların için de örnek olduğu vurgulandı. Hamit’in "Servet hepimize güç veriyor" sözleri ön plana çıktı. Gazetelerde "Servet ruhu" manşetleri atıldı. Öncelikle şu "Servet ruhu" konusunu konuşalım.
Açıkçası bu çok büyütülecek bir konu değil. Ben sadece elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Özveri gösterirken, bir yandan da risk alıyorum. Neden böyle yapıyorum? Çünkü böylesi turnuvalarda inanılmaz iyi rakiplere karşı oynuyorsunuz. Sakat bile olsanız yerinizi almanız lazım. Ben de gruptaki maçların tamamına yüzde 100 kapasitenin altında çıktım. Arkadaşlarımla konuştuğumuz zaman sahada olmamdan duyacakları mutluluğu ve motivasyonu aktardılar. Onların bu sözleri, oynama isteğimi bir kat daha arttırdı. Ayrıca ben de sahadaki varlığımın arkadaşlara güven verdiğini hissettim. Bunun yanında, eğer Milli Takım’ın sağlık ekibi olmasaydı belki de maçlara yetişemeyecektim. Onlara da ayrı ayrı teşekkür ederim.
Günümüzde Milli Takımlar, kulüp takımlarına göre geri plana atılıyor. Dünyada birçok oyuncu "Ben Milli Takım’da oynamak istemiyorum" diyebiliyor. Sakat oyuncular ise futbol hayatlarını riske atmamak için iyileşene kadar oynamamayı seçiyor. Sense futbol hayatını, dolayısıyla ekmek paranı riske atarak bu halinle sahaya çıktın.
Perş. Tem. 03, 2008 1:10 pm